Blonde Redhead - 23

By dreary

Artist: Blonde Redhead
Album: 23
Release: 2007
Genre: Guitar Pop / Art Pop

Tracklist

01. 23
02. Dr. Strangeluv
03. The dress
04. SW
05. Spring and by summer fall
06. Silently
07. Publisher
08. Heroine
09. Top ranking
10. My impured hair


Greek

Ε λοιπόν η 4AD πρέπει να είναι περήφανη, ακούγοντας αυτόν εδώ το δίσκο (και ποτέ δεν περίμενα ότι θα το έλεγα αυτό). Ένας δίσκος που θα της θυμίζει, σίγουρα, τα περασμένα μεγαλεία της. Γιατί εδώ οι Blonde Redhead, ολοκληρώνουν ό,τι ξεκίνησαν στο Melody Of Certain Damaged Lemons και συνέχισαν στο Misery Is A Butterfly. Η μελαγχολική ποπ ρέει άφθονη, αβίαστα, σε κατακλύζει σε αυτά τα 43:25 του άλμπουμ. Το ιταλοιαπωνικό τρίο από τη Νέα Υόρκη, πλέον, αφήνει οριστικά πίσω του τα No-Waveαδικα ξεσπάσματα της πρώτης εποχής, και αποφασίζει μετά το θρόνο του βασιλιά του underground, να κάτσει στο θρόνο του βασιλιά της intelligent pop, στοχεύοντας, εμφανέστατα, ταυτόχρονα και σε κάπως μεγαλύτερα ακροατήρια. Και τι ειρωνεία, αυτή η ομοιότητα με τους πατεράδες τους, τους Sonic Youth, ακριβώς τη στιγμή που ολοκληρώνεται και τυπικά, η πλήρης απεξάρτηση τους από αυτούς.

Αλλά όλα αυτά, είναι περιττά. Μόλις ξεκινήσει το CD, τα φωνητικά της Kazu και του Pace, σε συνεπαίρνουν στο ρυθμό τους στο 23, σε ζαλίζουν επικίνδυνα στο Dr. Strangeluv, ενώ μπαίνουν σε σκοτεινά μονοπάτια στα The dress και Publisher. Αδύναμο τραγούδι δεν υπάρχει, όλα είναι ξεχωριστά διαμάντια που περιμένουν ένα ξέσπασμα α λα In an expression of inexpressable, το οποίο όμως δεν έρχεται ποτέ, κάνοντας έτσι το 23 να έχει μια γοητευτική αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Δε λείπουν, βεβαία, οι αγχωτικoί ρυθμοί, οπός στο Spring and by summer fall. Βλέπεις το αίμα νερό δε γίνεται, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός.

Με λίγα λόγια, οι Blonde Redhead το κάνανε το θαύμα τους. Βγάλανε ένα δίσκο που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή. Έναν ποπ δίσκο που δε θα αλλάξει τη μουσική, ούτε καν θα αλλάξει το ύφος του ίδιου του γκρουπ, αλλά σίγουρα θα είναι μέσα στα καλύτερα μου στο τέλος της χρονιάς. Γιατί μεγάλες ομάδες είναι αυτές που κερδίζουν τα παιχνίδια, χωρίς να αποδίδουν τα μέγιστα. Έτσι δε λένε αυτοί που ξέρουν;

English

Well, 4AD should be proud listening to this record (I would have never expected to say that). A record which is sure that will be a reminder of their old splendour. Here Blonde Redhead complete what they began in their two previous albums.Melancholical pop is flowing freely and overwhelms you throughout the album. Blonde Redhead are leaving behind the No wave like outbrakes of their past, and decide to sit at the throne of the king of the intelligent pop, after this of the underground, aiming up obviously, to wider audiences.And what an irony is this similarity with Sonic Youth at a time that are completely withdrawed from the relationship with them.There is no weak song but the album is leaving a sense of incomplete waiting an outbreak in the likes of In An Inexpression of Inexpressible,. Of course there is no lack of chaotic rhythms in songs like Spring and by summer fall.

In other words, Blonde Redhead released a really soulful album. It is a pop album that will not change music, not even the group itself, but it is definitely one of the best of the year. Because good teams are the teams that know how to win, even in games that they are not playing well. Isn't it true?

Link